گسترش تغییرات در فناوری اطلاعات باعث شده، تغییرات کسب و کار نسبت به گذشته شتاب بیشتری پیدا کند. همچنین، تمایل روز افزون به جهانی شدن سبب شده ضرورت درک بهتر از "تغییرات" و "آینده" برای صاحبان کسب وکار، مشتریان و تولید کنندگان روز به روز پر رنگ تر شود. یکی از بارزترین ویژگی های آینده عدم قطعیت است اما با این حال، آثار و رگه هایی از اطلاعات و واقعیت ها که ریشه در گذشته و حال دارند، می توانند رهنمون ما به آینده باشند. این عدم قطعیت نهفته در آینده برای عده ای، توجیه کننده عدم دور اندیشی آن ها است و برای بعضی دیگر، منبعی گران بها از فرصت ها است. به طور کلی؛ وقتی صحبت از آینده پژوهی می شود؛ خیلی از ما کلمه پیش بینی به ذهمان خطور می کند اما آینده پژوهی یعنی تصور کردن مسیرهای آینده. به طور کلی، آینده پژوهی مجموعه تلاش هایی است که با استفاده از تجزیه و تحلیل منابع، الگوها و عوامل تغییر یا ثبات، به تجسم آینده های بالقوه و برنامه ریزی برای آن ها می پردازد و انعکاس دهنده این واقعیت است که چگونه از دل تغییرات (یا تغییر نکردن) امروز، واقعیت فردا متولد می شود. آینده پژوهی علم طراحی هوشمندانه آینده است و کسب و کارها به آن نیاز مبرمی دارند. در حقیقت، آینده پژوهی در مورد کاهش ریسک های آینده صحبت می کند. آینده پژوهی از ترکیبی از علوم مختلف ریاضی، اقتصاد، سیاست، فناوری و استراتژی به وجود آمده، که علی رغم مطالعه گذشته در مورد آینده نیز سناریوسازی می کند. یکی از ویژگی های منحصر به فرد آینده پژوهی این است که به گذشته و روند آن تکیه نمی کند چرا که هیچ دستاوردی در طول زمان و در موقعیت های مختلف اثرات یکسانی را نداشته است. از سویی، آنچه توانسته تاکنون مشتریان را راضی و خشنود کند بدون شک برای تأمین رضایت و خشنودی مشتریان فردا کفایت نمی کند و در این مسیر سازمان هایی که چشم اندازی شفاف از موضوعات و رویداد های مختلف و دیدی جامع نسبت به مسائل دارند، موفق خواهند بود.

کسب و کار در دو کلمه نوآوری و بازاریابی خلاصه می شود. نوآوری برای تأمین خشنودی مشتریان فردا و بازاریابی برای تأمین خشنودی مشتریان امروز. در حقیقت این دو از هم جدا نیستند. برای نوآوری و فرصت یاب بودن ضروری است به مبحث آینده پژوهی توجه ویژه ای شود. به طور کلی سازمان ها دو تیم دارند، یکی تیم بهبود فرآیندها و محصولات جاری و دیگری تیمی است برای اندیشیدن در مورد آینده.

کسب مزیت رقابتی پایدار برای کسب و کارهای امروزی نیز در گرو ایجاد قابلیت های دانشی و تخصصی برای آینده می باشد. سازمان های موفق زمانی می توانند رقابت اخلاقی داشته باشند که مجهز به قابلیت های دانشی و تخصصی برای آینده باشند. سازمان های موفق زمانی می توانند رقابت اخلاقی داشته باشند که مجهز به قابلیت های مناسبی برای تسخیر آینده باشند و سهم خود را در بازار افزایش دهند. ایجاد قابلیت های پایدار، اثرگذار، منحصر به فرد و غیر قابل تقلید نیازمند آینده پژوهی در کسب و کار می باشد و لازم است بر آن اساس واحدهای تحقیق و توسعه در سازمان ها جهت گیری نمایند. آینده پژوهی در زمره "فن آوری های نرم" قرار می گیرد و افق زمانی آن 10، 20 یا 30 سال آینده است. این در حالی است که برنامه ریزی های متعارف به 1 تا 5 سال آینده نگاه می کنند و در نهایت آینده پژوهی فرآیندی است برای تصمیم گیری های بهتر با نگاه به افق های دور و هدف اصلی آن، شناخت فرصت ها و فناوری های جدید و تعیین بخش هایی است که سرمایه گذاری در آن ها احتمال بازدهی بیشتری دارد.